Θα σου βρω πάλι το ίδιο κορίτσι να τρέμει δεμένο στο σκοτάδι και το σκύλο ουρανό που βαστούσε τη βροχή στο πηγάδι… Θα σου βρω πάλι το σάπιο το μήλο… Θα σου δώσω κι άλλο αίμα να παίξεις… Ποιες πέτρες, αυτές που είχα στα χέρια μου ή τα δάκρυα που δεν θα τρέξουν από τα μάτια μου…
Μη φεύγεις θηρίο
θηρίο με τα σιδερένια δόντια
θα σου φτιάξω ένα ξύλινο σπίτι
θα σου δώσω ένα λαγήνι
θα σου δώσω κι ένα κοντάρι
θα σου δώσω κι άλλο αίμα να παίξεις
Θα σε φέρω σ’ άλλα λιμάνια
να δεις τα βαπόρια πώς τρώνε τις άγκυρες
πώς σπάζουν στα δυο τα κατάρτια
κι οι σημαίες ξάφνου να βάφονται μαύρες
![]()
Θα σου βρω πάλι το ίδιο κορίτσι
να τρέμει δεμένο στο σκοτάδι το βράδυ
θα σου βρω πάλι το σπασμένο μπαλκόνι
και το σκύλο ουρανό
που βαστούσε τη βροχή στο πηγάδι
Θα σου βρω πάλι τους ίδιους στρατιώτες
αυτόν που χάθηκε παν τρία χρόνια
με την τρύπα πάνω απ’ το μάτι
κι αυτόν που χτυπούσε τη νύχτα τις πόρτες
με κομμένο το χέρι
Θα σου βρω πάλι το σάπιο το μήλο
Μη φεύγεις θηρίο
θηρίο με τα σιδερένια δόντια.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1948 (από την ποιητική συλλογή ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ 1952)
Σημαία
ακόμη
τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα
τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η οβίδα στη φάτνη
του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα
εφιαλτικές γυναίκες
με τρυφερά κέρινα
χέρια
απεγνωσμένα
χαϊδεύουν
βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα
με το σταυρό
στα χέρια
και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι
ο σιδερόδρομος της λησμονιάς
το τόπι του θανάτου
ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ (από την ποιητική συλλογή ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ 1952)
Χώρα
γιατί
ποια χώρα
τα σπίρτα γύρω-γύρω
οι πόρτες
ποια σπίρτα
ποιες πόρτες
τα χέρια
και τα πόδια
και τα δάχτυλα
όχι τα σπίρτα
οι πέτρες
ποια χέρια
και ποια πόδια
και ποια δάχτυλα
οι πέτρες;
ποιες πέτρες
αυτές που είχα στα χέρια μου
ή τα δάκρυα
που δεν θα τρέξουν
από τα μάτια μου
[Μακριά σ’ έναν άλλο κόσμο, στο στήθος φυτρώνουν κοπάδια μαργαρίτες. Εκεί δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν: τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει; Ναι την καρδιά μας καρφώνει! Ώστε λοιπόν είναι Ποιητής, κληρονόμος πουλιών που πρέπει, έστω και με σπασμένα φτερά να πετάει. Για του λόγου το αληθές…]
ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ (από την ποιητική συλλογή ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ 1952)
θηρίο με τα σιδερένια δόντια
θα σου φτιάξω ένα ξύλινο σπίτι
θα σου δώσω ένα λαγήνι
θα σου δώσω κι ένα κοντάρι
θα σου δώσω κι άλλο αίμα να παίξεις
Θα σε φέρω σ’ άλλα λιμάνια
να δεις τα βαπόρια πώς τρώνε τις άγκυρες
πώς σπάζουν στα δυο τα κατάρτια
κι οι σημαίες ξάφνου να βάφονται μαύρες
Θα σου βρω πάλι το ίδιο κορίτσι
να τρέμει δεμένο στο σκοτάδι το βράδυ
θα σου βρω πάλι το σπασμένο μπαλκόνι
και το σκύλο ουρανό
που βαστούσε τη βροχή στο πηγάδι
Θα σου βρω πάλι τους ίδιους στρατιώτες
αυτόν που χάθηκε παν τρία χρόνια
με την τρύπα πάνω απ’ το μάτι
κι αυτόν που χτυπούσε τη νύχτα τις πόρτες
με κομμένο το χέρι
Θα σου βρω πάλι το σάπιο το μήλο
Μη φεύγεις θηρίο
θηρίο με τα σιδερένια δόντια.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1948 (από την ποιητική συλλογή ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ 1952)
Σημαία
ακόμη
τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα
τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η οβίδα στη φάτνη
του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα
εφιαλτικές γυναίκες
με τρυφερά κέρινα
χέρια
απεγνωσμένα
χαϊδεύουν
βόσκουν στην παγωνιά
καταραμένα πρόβατα
με το σταυρό
στα χέρια
και το τουφέκι της πρωτοχρονιάς
το τόπι
ο σιδερόδρομος της λησμονιάς
το τόπι του θανάτου
ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ (από την ποιητική συλλογή ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ 1952)
Χώρα
γιατί
ποια χώρα
τα σπίρτα γύρω-γύρω
οι πόρτες
ποια σπίρτα
ποιες πόρτες
τα χέρια
και τα πόδια
και τα δάχτυλα
όχι τα σπίρτα
οι πέτρες
ποια χέρια
και ποια πόδια
και ποια δάχτυλα
οι πέτρες;
ποιες πέτρες
αυτές που είχα στα χέρια μου
ή τα δάκρυα
που δεν θα τρέξουν
από τα μάτια μου
[επιλογές λέξεων από ποιητικές συλλογές του Μίλτου Σαχτούρη, για να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της, από το χρώμα του το κάθε λουλούδι, απ’ το ανατρίχιασμά του το κάθε φιλί και η Ποίηση απ’ τον πρωτογενή της λυρισμό καθώς είναι ο μαγικός εκείνος χώρος στον οποίο αποτυπώνεται η λανθάνουσα έστω, κοινή όμως ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό…όπου ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ψιθυρίζουν: τι κάνει; την καρδιά μας καρφώνει; Ναι την καρδιά μας καρφώνει! Ώστε λοιπόν είναι ποιητής!]
