Μίλτος Σαχτούρης, Πάντα θα ’χουμε ανάγκη από Ουρανό
‘Ένα παιδί φωνάζει το όνομά μου μέσα στη νύχτα, μια κοπέλα αγρυπνάει πλάι στα ερείπια, πλάι στα σπίτια που γκρέμισα, όμως ένας ήλιος, όμως ένα ολόχρυσο φεγγάρι, χιλιάδες πουλιά και χιλιάδες ψάρια...
View ArticleΝάνος Βαλαωρίτης, Οπλισμένος με το θρυλικό μου μένος ξεκίνησα να κατακτήσω τη...
Πόση αγάπη δείχνουν ο ένας για τον άλλον όταν μαλώνουν τόσο στρογγυλά και σβήνουν με μια γομολάστιχα τους τρεις τελευταίους στίχους μου όταν κατέβηκε ο Αυγερινός να φιλήσει την ωραία ζωντοχήρα Μαρία...
View ArticleΜάτση Χατζηλαζάρου, Χαμογελάς βαθιά στα σωθικά μου κι αιφνίδια αποκάλυψη ζωής...
Ναοί στάδια κρανία διαφανή σαρκαστικοί μάρτυρες του διάβα μας μες στον ήλιο πνοές μυρουδιάς να μπεις στη σκιά είναι κάθαρση βουητό της σφήκας πετάει και ψάχνει τα χείλια σου πάντα με κάποια διακοπή...
View ArticleΈκτωρ Κακναβάτος, Δεκαεφτά κουρσάροι Λαιστρυγόνες μα εγώ ακόμα σύννεφο τρελό...
Τώρα νέα μου τρέλα γιος των όρνιων κυνηγώ αποσιωπητικά, δίνω τα μάτια μου σε αστρίτες, το στήθος μου εθνόσημο του φεγγαριού, τελευταίο μου φυσίγγι η πλεξούδα απ’ τα μαλλιά σου… εκεί που η Μεσόγειος...
View ArticleΑνδρέας Εμπειρίκος, Είναι τρομαχτικά τα γεγονότα μιας στιγμής και πάντα ο...
Κοντά-κοντά στην εσπεριδοειδή βραδιά δεσπόζουν τα υπερήφανα μανάρια. Κουμπώνουν και ξεκουμπώνουν τον βελούδινο θησαυρό της ζώνης τους. Σπέρνουν φουντούκια συλλαμβάνουν πέρδικες περιφέρουν κουρέλια...
View ArticleΝίκος Εγγονόπουλος, Έτσι πάντα γίνεται να επιτίθενται οι άνθρωποι όμοιοι με...
Πιστά αφοσιωμένος στο καθήκον, φαίνεται να είναι αμείλικτος στα ζητήματα τηρήσεως των διιατάξεων του κανονισμού, ανελέητος και στην ελαχίστη παράβαση των απαιτήσεων της πειθαρχίας μέσα στο στράτευμα....
View ArticleΝίκος Καρούζος, Με διυλίζει η επ’ άπειρον ερήμωση που ίσως να φτερουγίσει...
Ξαστερώνει τιτρώσκοντας: μ’ αυτές τις δυο λεξούλες θα περάσω την ημέρα μου. Προσπελάζω τον πιο διανοητικό κι ατραγούδιστο θρήνο μου. Δεν ωφελεί κύριοι εαρόβιοι να φτερώσουμε τίποτα, να πνίξουμε στου...
View ArticleΜίλτος Σαχτούρης, Εγώ κληρονόμος πουλιών πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να...
Νύχτα σ’ ένα φαρμακείο ένα άλογο γονατισμένο τρώει τα σανίδια, ένα κορίτσι μ’ ένα έγκαυμα παράξενο πράσινο γιατρεύεται ενώ το φάντασμα απελπισμένο κλαίει στη γωνιά[Η ΖΩΗ] [Μακριά σ’ έναν άλλο κόσμο,...
View ArticleΝάνος Βαλαωρίτης, Τ’ άλογα καλπάζοντας περνάμε το κατώφλι σου και χάνονται...
Ένας δικός μας χάθηκε κι ένας δικός τους άνθρωπος. Λείπει από καιρό. Τα μάτια του ξανάρχονται συχνά και λάμπουνε μες στον αντίμαχο καθρέφτη καθώς τα κόκκινα φανάρια των καραβιών, αιχμάλωτα και...
View ArticleΜάτση Χατζηλαζάρου, Βγες στα παραθύρι σου τη νύχτα ν’ αναγνωρίσω τη σκιά σου
Είναι άξιο το μάτι σου να διασταλεί τόσο που να καθρεφτίσει την εικόνα του κόσμου: σταγόνες δάκρυα γάλα και σπέρμα σταγόνες χυμό σταγόνες φαρμάκι τόσες σταγόνες που πλανιούνται μετρημένες για κάθε...
View ArticleΈκτωρ Κακναβάτος, Σε μια ριξιά στο ζάρι τα ’παιξα όλα ακόμα και τον κλήρο μου...
Του κάκου σου εξηγώ, τι να την κάνεις την εξήγηση σα δεν έχεις το νεφρί να στήσεις στα περάσματα μυδράλιο, τη ραχοκοκαλιά σου να τους γαζώσεις ρίχνοντας επάνω τους και το στερνό σου κότσι κι ας πάει να...
View ArticleΝίκος Καρούζος, Πάντα ο έρωτας το έντρομο ταξίδι ανοίγοντας με το άρωμα του...
Όταν εισχωρώ αιωρούμενος τώρα στο φωταγωγό σου με όλην αυτή την αναστάτωση έρωτα και τα μάτια μου σύγκορμες ώρες που ασπαίρουν… Πώς να υποφέρουμε τις πράξεις μας όταν έρημη στο ρουμάνι των βλαστήσεων η...
View ArticleΜίλτος Σαχτούρης, Ουρλιάζει η γυναίκα στο κρεβάτι σαν παγωμένο περιστέρι κι...
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό, ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω όμως μια μικρή, ένας...
View ArticleΜάτση Χατζηλαζάρου, Στο νήμα των ματιών σκάλωσε ένας χαρταετός ο χαρταετός...
Όταν σταματάει το κυνηγητό η γυναίκα είναι δένδρο με πουλιά και τσιρίζουνε μες τα κλαριά της μετά από ξύπνημα αιφνίδιο στον κορμό της γραπώνονται σκαραβαίοι και στις ρίζες της σβήνουν πυγολαμπίδες το...
View ArticleΑπ’ το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε
Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Μόνο που ’ναι πιο δύσκολο. Και από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίζεις οπόταν η φύση σου υπακούει…Γυμνός, Ιούλιο...
View Article